www.debiutync.pl - portal o rynku NewConnect

Dywilan S.A. jest już dość dobrze znana inwestorom giełdowym. 4 lutego tego roku miną trzy lata od momentu debiutu Spółki na NewConnect.

Historia Dywilan S.A. jest naprawdę godna uwagi. Sięga bowiem jeszcze 1881 roku, kiedy to Juliusz Fial i Wilhelm Lucker postanowili założyć fabrykę pluszu. Później do spółki dołączyli bracia Ferdynand i Teodor Finster. Ten ostatni następnie spłacił wspólników i objął kierownictwo nad Łódzką Manufakturą Pluszową. W początkowym stadium firma trudniła się produkcją tkanin obiciowych i imitacją futer. W okresie II Wojny Światowej oferowała przede wszystkim koce i sukno mundurowe dla potrzeb armii niemieckiej, tkaniny obiciowe i chodniki dywanowe na papierowych spodach.

Na początku 1945 roku fabryka została już przejęta przez polskich robotników i zmieniła nazwę na „Zakłady Przemysłu Jedwabniczego – Galanteryjnego nr 1”. Sześć lat później firmę zmieniono na „Fabryka Pluszu i Dywanów im. Tadka Ajzena”. Już wtedy zatrudniano około 1000 osób.

Późniejsze czasy to m.in. podjęcie decyzji o przeprofilowaniu przedsiębiorstwa. W czasie „lat gierkowskich” rząd podjął uchwałę (dokładnie w 1972 roku) w sprawie budowy nowej fabryki, którą ukończono po dwóch latach. W efekcie posiadania całego cyklu technologicznego, możliwe było samodzielne wyprodukowanie dywanów i chodników. Co ciekawe, już wtedy fabryka eksportowała istotną część swych wyrobów. Jeszcze bardziej interesujące jest to, że w latach 1975 – 1976 aż 40 proc. produkcji trafiało na rynek arabski (trzy lata później było to już 60 proc.).

Rok 1974 był ważny jeszcze z innego powodu. Otóż za sprawą konkursu ogłoszonego wśród pracowników, fabryka zmieniła nazwę na „Fabryka dywanów Dywilan” i stała się najważniejszym rodzimym producentem dywanów wełnianych.

Lata 90. nie były łatwym okresem dla fabryki. Dotknęły ją problemy związane m.in. z koniecznością ograniczenia zatrudnienia, zadłużeniem wobec budżetu i wyborem tempa oraz formy prywatyzacji. Wynikom istotnie zaszkodziła też wojna w Zatoce Perskiej, która przerwała dostawy na tamtejszy obszar. Finalnie firma została ukarana przez budżet za ponadnormatywne zapasy. W czerwcu 1999 wydawało się, że historia nie będzie miała „happy-end’u”. Ogłoszono bowiem upadłość, a budynki i maszyny kupiło kilkunastu prywatnych inwestorów.

Pod koniec 2000 roku syndyk masy upadłościowej wystawił więc na sprzedaż poszczególne części majątku upadającej fabryki. Nabywcą okazała się łódzka J.Jakubiak S.A. Zakupiła 12 proc. nieruchomości (z parkiem maszynowym, znakiem towarowym i prawem do wykorzystania dotychczasowego wzornictwa). Działalność prowadzona była pod nazwą „Dywilan Polskie Dywany Wełniane” i koncentrowała się na produkcji i sprzedaży dywanów wełnianych. Później rozpoczęto m.in. współpracę z Akademią Sztuk Pięknych w Łodzi, co zaowocowało stworzeniem profesjonalnej pracowni plastycznej.

Dostępność funduszy unijnych istotnie pomogła sytuacji Spółki. W 2008 roku dzięki wsparciu tego typu udało się zakupić nowe, 8-kolorowe krosno dywanowe. Pozwoliło to m.in. na istotne zwiększenie zdolności produkcyjnych.

Zmiana nazwy na obecną, czyli Dywilan S.A. nastąpiła w sierpniu 2009 roku. Poszerzono również przedmiot działalności o tkaną, sztuczną trawę. Z kolei w lutym 2011 roku Emitent zadebiutował na NewConnect. Obecnie przedsiębiorstwo zatrudnia około 50 osób.

Wyniki Spółki w poszczególnych latach podlegały dość sporej zmienności. Co więcej, Emitent częściej notował straty, chociaż w głównej mierze były one wykazywane jedynie na poziomie netto – operacyjnie Dywilan tylko w roku 2012 zanotował ujemny wynik na poziomie -515 tys. zł.

Rentowność kapitałów własnych (ROE) oraz aktywów (ROA) raczej znajdowała się na ujemnym poziomie, co było oczywiście pochodną strat netto. Wyjątkiem okazał się rok 2009 i okres po trzech kwartałach minionego roku. Okres od stycznia do września 2013 był zresztą bardzo udany dla Emitenta. Przychody ze sprzedaży były niemal równe tym za cały poprzedni rok, wyraźnie wzrosły również rentowności ROA i ROE, a także marża netto, która wyniosła solidne 7,7 proc. Nadal dość wysoki pozostał poziom zadłużenia kapitału własnego. Zarząd poinformował wówczas, że Spółce udało się odnotować wzrost sprzedaży we wszystkich segmentach asortymentowych – dywanów, sztucznej trawy i usług. Władze zwróciły również uwagę na powolną poprawę koniunktury na rodzimym rynku konsumpcyjnym. Istotna była również kooperacja z niemieckim podmiotem Eurogreen. Dzięki temu Emitent mógł wprowadzić do sprzedaży nowy produkt, jakim jest „mata do instalacji hybrydowych nawierzchni sportowych, łączących cechy muraw naturalnych i sztucznych”.

Pomimo nienajlepszych wyników sytuacja płynnościowa Dywilan pozostała dość dobra, biorąc pod uwagę wskaźnik płynności bieżącej. Tylko w roku 2008 był on nieco poniżej normy, a według stanu na 30 września ub.r. był on na nieco zawyżonym poziomie.

W ostatnim czasie Emitent informował m.in. o odstąpieniu od publikacji szacunków wyników finansowych na 2014 rok. Zarząd zdecydował się na taki krok z uwagi na istotne ryzyko niedoszacowania lub przeszacowania „szybko rosnącego udziału w sprzedaży sztucznej trawy”.

Głównym akcjonariuszem Dywilanu jest Jacek Jakubiak, który posiada prawo do 51,41 proc. głosów na walnym zgromadzeniu i 58,86 proc. ogółu akcji. Do prezesa – Piotra Jakubiaka należy 4,85 proc. głosów i pakiet 29,88 proc. papierów. Spółka posiada także 9,01 proc. instrumentów własnych, które mają zostać umorzone.

Źródło zdjęcia: Witryna internetowa Emitenta